Bu hayatta her şeyin başı sevgi . Böyle söyleyince herkes sevgiyi başka anlıyor neye olan sevgim mesela. Kimisi çocuklara olan sevgi der, kimisi ağaçlara, kimisi gökyüzüne olan sevgiyi bahseder. Aslında bugüne kadar anlatılmak istenen sevgi kendi ışığımızdır eğer kendimizi seversek bir başkasını da sevebiliriz ve eğer kendimize değer verirsek bir başka şeylere değer verebiliriz. Aslında galiba insanlık budur olabildiğince en güzel saf haliyle sevmek. Maalesef biz artık kendimizi bile sevmeden başkalarından sevgi bekler olduk. Kendimize değer vermeden başkalarının bize değer vermesini ister olduk. Hiç sevmeden aşık olmayı bekliyoruz ama biz sevmeyeceğiz , biz değer vermeyeceğiz her şeyi tek taraflı yapar olduk. Aslında yapmamız gereken şey çok basit ilk önce kendimizi seveceğiz hani böyle kaşını, gözünü,saçını, boyunu herşeyinle kendini seveceksin ve sonra etrafını seveceksin sana değer verenlerin yanında oldukları için şükür edeceksin. Sonra hani şu akıl diyorlar ya, Ha işte tamda ona kendini teslim edeceksin.. Anlamadığımız milyonlarca olay yaşıyoruz neden yaşadım deyip duruyoruz belki de tek yapmamız gereken teslim olmaktır. Yaşadım çünkü bana mutlaka bir şey katacak ve belki de kattı bunu görmektir. Sanırım bazı şeyler hayatta insanı büyütüyor kimisinin büyümesi çok küçük yaşlarda gerçek oluyor kimisi ise hiç büyümemeyi seçiyor bence asıl olan içinizdeki çocuğun her daim küçük kalmasını ve zihnimizin, kalbinizin büyümesidir. Her gün bana gelen yaşadığım her şeye teşekkür etmeliyim. Biliyorum ki bugün burada bu şekilde bu şartlarda bir hayat yaşıyorsam bu yolda olmam gerektiği için ve bu yolda öğrendiğim her şey için şükürler olsun.
Unutmayın
Hayatın bize kattıklarıyla biz oluyoruz..
Sevgi ve ışıkla kalın.
YORUMLAR