Hastanenin kapısından boğazında düğüm, gözlerin akmaya korkan yaşlarla çıktı. Göğsünün tam üzerinde hissediyordu bu acılı hayatın ağırlığını. Kaldırmaya gücü vardı ama artık vakti yoktu. Zaman onun için her zamankinden daha hızlı akıyordu. Ağır adımlarla yürüyordu evine doğru. Yanından geçip giden insan kalabalığı kendi telaşının bekçisiydi. Görmüyordu kimse onu. Duymuyordu kimse onu. Çaresizlik kelepçe olmuştu ellerine. Umutsuzluk pranga olmuştu ayaklarına. Doktor kanser teşhisi koymuştu bu senelerin izlerini alnındaki kırışıklarda taşıyan adama. Az bir ömrü kalmıştı. Ölüm zamanı az çok bilen her kişi gibi kendi yanan hayallerini düşünmüyordu aksine. Hayali olmuş muydu hiç? O da bilinmez ya! Kızını düşünüyordu Engelli kızını. Melek yavrusunu. Zaten az bir parayla kendi hayatından vazgeçip gözü gibi baktığı kızını. Ölürse ne olurdu kızı? Kim bakardı ona? Susuz mu kalırdı? Aç mı kalırdı?
Yavaşça açtı kapıyı. Elleri titriyordu. Her zamanki gibi çıkardı ayakkabılarını. Üzerinde yenilmiş bir adamın mağrurluğuyla geçti oturdu masum kızının yatağının yanına. Hiçbir şey hissetmiyordu. Bir müddet öylece kaldı. Bir çaresi yoktu bu hüzün dolu hazanın. Bir yaprak gibi düşecekleri apansız hayatsız ağacından. Kimsesizdiler. Hayatın yıkamadığı bu çaresiz babayı yoksulluk, kimsesizlik, çaresizlik, umutsuzluk yıkmıştı. Kalktı yerinden usulca. Tüfeğini almaya koyuldu. Gözlerinden akmaya korkan yaşlar şimdi bir hüzün yağmuru olmuş bardaktan boşanırcasına yağıyordu sonbahara. İki sararan yapraktılar onlarda. Birazdan düşeceklerdi toprağa. Mermisini sürdü namlunun ucuna. Korksun istemiyordu kızı. Gizleyerek silahını gitti yanına. Eğildi öptü. Başını okşadı. Saçlarının kokladı son defa. Sonra ilk sararan yaprak düştü toprağa. Sonra da diğeri.
Bütün insanlık değil sadece bir kısmı bir paragraf yazı olarak okudu ve geçti bu hayatları. Duygusuzca yazılmış bir haber paragrafı olarak. Şiirlerdeki birkaç mısra hatırlatır belki bu çaresizliğin elinde son bulmuş hayatları.
Elleri çığlık çığlık
Yan yana iki dünya
İkimiz iki dağdan
İki hırçın su gibi
Akıp gelmiştik
Acı çekmek özgürlükse
Özgürdük ikimiz de
YORUMLAR